بدنبال نگاه ناز و راز آلوده ات بانو

هزاران بار میدانم 

تو اهل شهر آشوبی .

تو آشوبی خودت اصلا .

تو فریادی و آرامش ندارد موی زیبایت .

تو هر دم میکنی میلی و من افتان و خیزان میدوم حیران. 

تو میخندی و من میبینمت افشان .

تو با لبخندهایت میکنی آشوب حالم را .

و این جانم که حیران است و ویران است و دیوانه .

تو اصلا اهل آشوبی .

و من با تو نخواهم دید روی ماه آرامش .

ولی .

ولی بی تو نمیخواهم که آرامش بیابم .

من تو را میخواهم و بآشوب تو آرام آرامم .

خدا را رحم کن ای ناز دار ای  مهربانو 

دست بردار از فرار گیسوانت از میان دستهای خسته ی من .

من از هر روز افزونتر نیازم را هویدا کرده ام 

باشک دوچشمانم بدنبال نگاه ناز و راز آلوده ات بانو .