یکی وصل و یکی هجران پسندد .
واقعا بعضی ها با وصل زنده میشن و بعضی ها با هجرانآسوده .
بعضی با وصل نفس میکشند و بعضی ها وصل رو مخل نفسکشیدن میدونن.
بعضی بدون وصل یه چیزی کم دارن و بعضی ها وصل روآویزون شدن میدونن.
بعضی ها هر فکری میکنن و بعضی های دیگه هر فکر دیگهای اما یه عمر ادامه دار بودن روش و راهی که جز عذاب چیزی نداره چه جوری توجیهمیشه.
جالب اینه که جماعت وصل طلب نظر خودشون رو دارن وجماعت هجران طلب توجیه خاص خودشون رو.
زندگی مملو از تحمل و بردباری و مداراست و بدون تحمل ومدارا نمیشه زندگی رو سر کرد و به سر منزل مقصود رسید حتی با بهترینها.
اما منطق و عقل و بالاتر از اونها عشق و شور و نشاطزندگی کدوم راه رو سفارش میکنه.
باید که داشته ها رو سنجید و عقل و شرع و عرف روبررسی کرد و دل رو راضی کرد به انتخابی که از اجماع اینهاست تا یک عمر بعد ازانتخاب حسرت گذشته ها رو نخورد.
بدور از هوس و میلهای زودگذر باید که تفکری کرد وانتخابی.
درباره این سایت